Demek ki heyhat

Yine yanılmışım

Sırmalıymış saçları

Güneş sanmışım...

Dört dakikadan

Uzun değil ilkbahar valsi

Ellerinden başlıyoruz

Dokundukça açılıyor rengi...

İşlenmemiş kumaşların

Kokusu sinmiş yüzüne

Pamuk şekeri tazeliğinde

Bir utangaç ki soylu teyzezade...

Ellerimde kibrit

Eski kundura, bağrım yanık

Beyoğlu köşesinde

Geçişi olmasa isyan ederim gündüze...

Ulan düşündüm de

Yakışmıyoruz bile birbirimize

O hanım hanımcık çıt kırıldım

Ben köşe başında eskimiş teneke

O şiir bilir şarkı bilir

Zerafet bilir nezaket de

Ben itiraz bilirim hakaret

Kavga bilirim küfür birde

Onun ayağı küçüktür

Dar gelir ökçesi bana,

Benim ki boğar onu

Eski ve büyükdür kibar ayaklarına

Birbirimizi sevdikte,

O yaşıyamaz kuru sevgide...

Ben gidiyorum, fakir gönlümde ki

Gümüş taşlı aşüfte...